Millenniumprijs voor duurzaam Kenia-project


Rotarian Pieter de Nes van de club Oosterwolde mocht onlangs ten overstaan van de voltallige gemeenteraad en veel belangstellenden de gemeentelijke Millenniumprijs 2010 in ontvangst nemen. Formeel was de prijs toegekend aan "zijn" Stichting School en Scholing Siaya, die de afgelopen zeven jaar in die Keniaanse provincieplaats een geweldige ontwikkeling op gang heeft gebracht.
 


Het was in de nazomer van 2004 dat Pieter de Nes zijn club benaderde met een ambitieus plan. Samen met een eveneens gepensioneerde oud-collega was hij als Rotary Doctor in Kenia geweest. Tijdens een clubbijeenkomst probeerde jij de beelden over te brengen van een basisschool in Siaya waar de kinderen onder erbarmelijke omstandigheden bivakkeerden. Veel varkenshokken in Nederland zien er netter uit. Vrijwel alle kinderen zaten in de zogenaamde klaslokalen op een dikke steen. Maar er was één lichtpunt: het onderwijs was er desondanks op een heel behoorlijk peil.
 


Corruptie is inherent aan arme landen, en ook het plaatselijke schoolhoofd meester George weet dat. Daarom zei hij tegen De Nes: "Give me no money, give us materials." Begin december van 2004 besloot de Rotaryclub Oosterwolde de eerstvolgende fundraisingactiviteit te bestemmen voor Kenia, en dat zou niet de laatste keer zijn. Ook van andere kanten kwamen giften, zodat De Nes kort na de winter met een leuke som geld naar Kenia kon reizen. Hij betaalde de eerste materialen voor lokalen en houten bankjes. Alles cash, en pas nadat de spullen waren geleverd. Daardoor is er in Siaya nooit sprake van een strijkstok geweest.



 Door veel publiciteit te genereren werd een geweldig spin-off effect bereikt. Ook andere rotaryclubs haakten aan, en het bleef niet bij klaslokalen alleen. Inmiddels zijn er twintig schoollokalen, een kantoor voor meester George, een kleuterschool, een ambachtschool, en een naaiatelier. De school groeide van 360 kinderen naar bijna 1500. Voor enkele getalenteerde leerlingen werd de middelbare kostschool betaald.



Er kwamen nieuwe latrinus, twee waterpompen en een boerderijtje met 13 koeien en 300 kippen. Dankzij die productie kunnen meer dan honderd weeskinderen tussen de middag een goede maaltijd krijgen. Vervolgens werd nog een boerenproject op gang gebracht voor mais- en bonenteelt, inclusief cursussen voor de kleine boertjes. Alles draait om de vier duurzame speerpunten die ook in Rotary werden geformuleerd: onderwijs, water, voedsel, gezondheid.



Allemaal initiatieven die prachtig passen in de Millennium-doelstellingen, vond de Ooststellingwerfse jury. Vaak wordt immers over ontwikkelingslanden gezegd: Als je hun een vis geeft, hebben ze een dag voedsel; maar als je hen leert vissen, hebben ze hun levenlang te eten. Méér kennis is het enige dat hen op den duur uit de grauwheid van een uitzichtloos bestaan kan trekken. Pieter de Nes is sindsdien minstens twee keer per jaar in Siaya, de ene maal alleen voor "zijn" project, de andere keer tevens als Rotary Doctor. Hij praat uit ruime ervaring als hij ons voorhoudt: "Zonder onderwijs is een kind in Kenia kansloos, mét onderwijs heeft het in ieder geval enige kans."
 


Twee jaar geleden mocht de Rotaryclub Oosterwolde De Nes al benoemen tot Paul Harris Fellow. Nu werd het Siaya-project dus ook door de plaatselijke gemeenschap  beloond met een flink geldbedrag dat aan de Millenniumprijs is verbonden. De bestemming was snel duidelijk. De Nes spaart momenteel voor een onderkomen op het schoolterrein om te voorkomen dat een twintigtal weeskinderen niet langer in de open lucht hoeven te slapen. De Rotaryclub Oosterwolde maakte het feestje compleet: nogeens duizend euro!



Haulerwijk, juli 2009


Door Pieter de Nes:

Woensdag 17 juni was niet zomaar een dag, het was niet alleen een feestelijke, maar ook best wel een belangrijke dag, vooral voor iedereen in Haulerwijk en omgeving die houdt van bouwen of “doe-het-zelven”. De nieuwe Doeland werd geopend!

Even een stukje geschiedenis:
Fokkema is al zo’n 35 jaar bekend in de wereld van bouwers en hun bouwmaterialen. Herinnert U zich nog “Plus Klus”? Dat was in 1991. Nellie, de dochter van Willem en Ineke, trouwt met Harry Popma, de ideale schoonzoon, immers, hij doet volop mee in het bedrijf dat eind jaren negentig verder gaat als Icono Fokkema. Het werd pas echt een familiebedrijf toen Nellie in 2002 toetrad. Daarvoor moest zij haar modewinkel “Jigs” vaarwel zeggen, als je daar over nadenkt moet dat een moedige beslissing van haar geweest zijn. De Fokkema-Popma combinatie wilde naast de bouwmaterialen het doe-het-zelf aspect meer benadrukken, oftewel, er ontstond belangstelling voor de Doeland formule. Laten we ook niet vergeten dat in de voorgaande 30 jaren er heel wat verbouwingen hebben plaats gevonden en dat Willem telkens dacht: “Laat ik het ruim opzetten, dan hoef ik niet weer”.

Nu staat er een prachtig gebouwencomplex met daarin gehuisvest Fokkema Bouwmaterialen en Doeland Popma, een combinatie waar geen nee te koop is. Om 7 uur ’s avonds was het zover, ik zou met Nellie samen het lint doorknippen. “Waar is de schaar?”…nergens een schaar tot opeens een clowneske figuur uit het niets op duikt met het kniptuig in de hand. De feestelijke toon was gezet en het zou tot ver in de avond gezellig blijven.

We liepen naar binnen en zagen het uitgebreide assortiment. Ik voelde direct de verleiding iets te kopen… Een schitterend mooie collectie deuren, de nieuwste Histor/Sigma verfmachine en de sleutelservice zijn de blikvangers bij binnenkomst. Er waren leveranciers, veel genodigden, zij hadden geanimeerde gesprekken en er was een prima catering, U voelt het al, U hebt iets gemist als U er niet bij was.

Halverwege de avond gaf Nellie mij het woord, want er was nog iets bijzonders te melden: De Fokkema-Popma combinatie wilde liever donaties voor een goed doel in plaats van de gebruikelijke cadeaus en, nu komt het, dat goede doel was mijn project in Siaya, Kenia. Is dat niet aardig? Ik was er beduusd van… Ik kreeg dus het woord om uitleg te geven over dat project. Dat voelde een beetje moeilijk aan omdat ik daarmee plotseling in de belangstelling stond terwijl het een “Fokkeme-Popma-feestje” hoorde te zijn, toch? Nou ja, hier komt dan mijn verhaal:

Velen van U weten al dat dokter Bakker en ik, onder andere met Uw hulp, een grote basisschool (1240 leerlingen) hebben gebouwd in Siaya. En niet alleen een school, maar ook kwam er een boerderij met inmiddels 12 koeien en 350 kippen. Toen nog een keuken en twee waterpompen (1 werd geschonken door de Rabobank!) en sindsdien krijgen 140 van de armste kinderen iedere dag een eiwitrijke maaltijd. Met een computerschool, een kleermakerij en een technische school werd het schoolproject succesvol afgerond.

Tijdens mijn spreekuren zag ik vaak ernstig ondervoede kinderen. Ik zag ook hoe veel vruchtbaar land niet of ondeskundig werd gebruikt en tevens zag ik hoe George, de hoofdonderwijzer, wel uitbundige maïs oogsten verkreeg van door hem gehuurd land. Mijn conclusie kon er maar één zijn: “Honger is een totaal onnodig lijden”. Nu, een lang verhaal kort, George en ik leidden 25 boeren, meestal boerinnen, op en gaven hen goed maïs zaad en kunstmest en ploegden hun land vakkundig.

Ik heb de boeren / boerinnen, nu verenigd in een coöperatie, bezocht en heb gezien hoe trots ze zijn op hun prachtig groeiende maïs. Het wordt een geweldige oogst welke zal worden opgevangen in een door de Rabobank Foundation gebouwde loods met kantoor, het hart van de coöperatie. Schaalvergroting van dit project rekent definitief af met honger en ook armoede in Siaya en omstreken. Geld, altijd weer dat geld…, is nodig, ook voor een tweedehands trekker met ploeg en trailer zodat de coöperatie volwaardig kan functioneren tot in lengte van dagen. Op de website www.schoolsiaya.nl kunt U foto’s vinden.

Mijn ideaal: “Definitief afrekenen met honger en armoede in Siaya E.O.” is haalbaar, zelfs heel makkelijk haalbaar… Zo, ik heb gezegd… En nu de donaties: Stortingen op Stichting samen met giften in “de grote ton” brachten € 2350,= op!! En Nellie zegde toe dit bedrag tot € 2500,= aan te vullen. Is dat niet prachtig? Dankjewel Willem, Ineke, Harry en Nellie. En dankjewel al degenen die gedoneerd hebben. En, ik zei het eerder al: “Elke Euro hier is een Euro daar”…


Dagblad Trouw, 5 juni 2009






logosponsoren
goededoelenafrika